ԻՆՏԵՐՎՅՈՒ (աստրալ պատմութիւն)

- Բարեւ ձեզ։ Կարելի՞ է ներս գալ։

- Յամեցէք, յամեցէք։

- Մենք պայմանավորվել էինք հարցազրույցի համար։

- Տակաւին յիշեցի։ Դուք ո՞ր լրատուամիջոցն էիք ներկայացնում։

- Ցնցիչ.am. Մեր նպատակն է՝ ցնցել ընթերցողին ու համացանցը։

- Ուրեմն դուք շիտակ յասցեով եք եկել։ Իմ գիւտը արդեն իսկ ցնցել է գիտական հանրութիւնը։

- Կարո՞ղ եմ սա դնել այստեղ։

- Աս յի՞նչ է։

- Ձիկտոֆոն։ Որ հետո լսեմ ու սխալ բան չգրեմ։

- Հաաա, յետոյ լսելը կարեուոր մըն է։ Դրեք։

- Ահա։ Նախ, ներկայացեք։

- Շար աղուոր։ Անունս է Իշխան, ազգանունս՝ Գրիգորյան։

- Այսքա՞նը։

- Դե, ծնուել եմ Մարալիկում, ավարտել եմ քաղաքի միջնակարգ դպրոցը։ 

- Իսկ ձեր պաշտոնը, կամ կոչումը։

- Հիմա տաքսի կը վարեմ։ Հիմնականում Մարալիկից Գյումրի։

- Գիտական կոչո՞ւմ։

- Առայժմ չունեմ։ Բայց ատենախոսութեան յամար դիմած եմ։ Երեւի շուդով պիտ լինի։

- Շատ լավ։ Պատմեք ձեր հայտնագործության մասին։

- Դա մեծ յայտնագործութիւն է։ Ես ապացուցել եմ, որ կյանքը Երկիր մոլորակին վրա առաջացած է Հայերուց 100 հազար տարի յառաջ։

- Հետաքրքիր է։ Ինչպե՞ս եք դուք դա ապացուցել։

- Մի ամիս յառաջ երազ մը տեսած էի։ Սորբ Գրիգոր Լուսաուորիչն էր այցելած։ Ասաւ «Իշխան, Նոյեն ետք դուն իս։ Յաջորդ ջրհեղեղն է պատրաստվում։ Գնա այսինչ տեղը ու սպասե հրահանգներուն»։ 

ՓԵՍԻՍՏԱԿԱՆ ՀՆԱՐՔՆԵՐ

Սիրելի ախպերիկ, քանի որ ես շատ-շատ վաղուց հետևում եմ Ֆեյսբուքում հայտնի և ոչ-էդքան հայտնի, հին և ոչ-էդքան հին, լրիվ քոռ կացին ու հակառակը՝ չափազանց բիջ փեսիստների գործուենությանը, ապա ես թույլ կտամ ինձ այժմ ներկայացնել ձեզ այն բոլոր ֆեւյսբուքավարական հնարքներն ու առանձնահատկությունները, որոնք հատուկ են գրեթե բոլոր իշխանական պրոպագանդիստներին կամ նույն ինքը փեսիստներին:

Նշեմ, որ ստորև բերված բոլոր նկատառումներն ու մտքերը հանդիսանում են իմ խիստ սուբյեկտիվ կարծիքը և չեն հավակնում բացարձակ ճշմարտություն համարվելուն:

Եվ ուրեմն՝ փեսիստական ֆեյսբուքավարության առաջին և հավանաբար ամենահայտնի հնարքը՝ Սերժ Սարգսյանին անգամ կես-հնչյունով չանդրադառնալու, էդ մարդուն միտումնավոր անտեսելու կամ շատ հաճախ միտումնավոր թաքցնելու ձևն ա: Տեսեք, Ֆեյսբուքում կան լիքը-լիքը շատ ակտիվ օգտատերեր, որոնք անդրադառնում են բացարձակապես ամենինչին, կրկնում եմ՝ ԱՄԵՆԻՆՉԻՆ...ասենք Անկարայում կամ Նոյեմբերյանում մի հատ ագռավ մի քիչ բարձր տռի՝ սրանք էստեղ իսկույն մի որևէ բան կշարադրեն: Չգիտեմ, էնտեղ տափակ-ցինիկ հումոր ա, լուրջ կարծիք ա, թե վերլուծություն ա, բայց հաստատ մի բան գրելու են: Հորս արև բացառվում ա չգրեն: Իրենք անդրադառնում են, հաճախ փիս քննադատում են բոլոր հնարավոր երկրների բոլոր հնարավոր քաղաքական ու մերձքաղաքական իրադարձություններին, ղեկավարներին, բռնապետներին, բռնապետների հեղինակած էշություններին, ամենինչին, այսինքն չկա տենց բան որ իրենք անտեսեն...և ա՛յ քեզ պարադոքս...էս նույն մարդիկ ԵՐԲԵՔ կրկնում եմ ԵՐԲԵՔ չեն անդրադառնում Սերժ Սարգսյանին (բացասական իմաստով) Սերժ Սարգսյանի անիմաստ՝ հաճախ մեռնելու աստիճան ամոթալի մտքերին, նրա աննորմալ արարքներին, որոշումներին, վարած քաղաքականությանը, էդ քաղաքականության արդյունքներին, տո ընդհանրապես հենց իրեն՝ Սերժին: 

Հարցեր անուղղելի ռուսասերին

Ռաֆայել Իշխանյան. հարցեր անուղղելի ռուսասերին

Նախաբան- Ռաֆայել Իշխանյանը այս հոդվածը գրել 1989-ին “Մաշտոց” թերթում: Հոդվածը կրում է “Դեպի կործանում տանող հին ճանապարհը” վերնագիրը: Այն ներկայացնում ենք զգալի կրճատումներով: Հոդվածի ամբողջական տարբերակը կարող եք կարդալ Իշխանյանի “Երրորդ ուժի բացառման օրենքը” գրքում (էջ 35-44):

Այն ո՞ր երկրի թագավորն է գրել, թե հայերին պետք է ոչնչացնել մահմեդականների միջոցով:

Ո՞վ է Անդրկովկասի նահանգների սահմաններն այնպես որոշել, որ պատմական Հայաստանի հողերը հայկական հոծ բնակչությամբ (Ուտիք, Արցախ, Սյունիք, Լոռի, Ջավախք) մնան Ելիզավետպոլի ու Թիֆլիսի նահանգներում, որպեսզի հետո՝ դրանք Հայաստանի Հանրապետությունից դուրս մնան կամ Հայաստանի ու իր հարևանների միջև պատերազմի պատճառ դառնան:

Ո՞վ էր 20-րդ դարի սկզբին Անդրկովկասում զինում հայերի հարևան մահմեդականներին հայկական ջարդեր կազմակերպելու համար:

Ո՞ր երկիրը պաշտոնապես հայտարարեց և իր սկզբունքը դարձրեց “Հայաստանն առանց հայերի” քաղաքականությունը:

Ո՞ր պետության հրամանով փակվեցին նույն երկրում եղած բոլոր հայկական դպրոցները և բռնագրավվեց հայ եկեղեցու ունեցվածքը:

Ո՞ր պետության զորաբանակների աչքի առաջ ոչնչացվեց ու տեղահանվեց Արևմտահայաստանի ամբողջ հայությունը, և այդ զորաբանակները որևէ օգնություն ցույց չտվին հայերին:

Этапы развития этносов на примере азербайджанцев

Фото: dic.academic.ru

Что такое этнос? Обычная формулировка гласит: "этнос является исторически сформировавшейся общностью людей - племя, народность и нация (или народ в смысле этноса, а не населения), имеющая социальную целостность и своеобразно-индивидуальный стереотип поведения". Безусловно нация считается более высокой ступенью развития этноса, а народность – переходный период от племенного (кочевого) образа жизни к оседлому, когда этнос ведет полукочевой образ жизни. Процесс формирования каждой новой нации происходил от кочевого образа жизни к оседлому. Как правило, этот процесс происходил одновременно с процессом этногенеза нескольких племен в единую нацию. Формирование одних наций завершались в древний период истории при рабовладельческом строе, других – в средние века при феодальном, третьих – при капиталистическом. В поздние периоды истории, кроме естественного перехода к оседлому образу жизни и этногенеза некоторых племен, при формировании молодых народностей и наций принимали участие и представители уже сложившихся народностей и наций за счет ведения политики этноцида. Например, в годы жизненного цикла СССР, кстати, при государственно-капиталистическом строе, а не социалистическом, именно таким путем зародилась азербайджанская нация с самоназванием “азербайджанли” (вкратце "азер", с внешним названием "азербайджанец"). Чтобы убедиться в этом нет никакой необходимости в усвоении глубоких знаний.

Дело в том, что главным атрибутом любого сформировавшегося этноса является одно единственное для всех его представителей самоназвание (эндоэтноним). Иначе говоря, если в какой-то среде отсутствует общее для всех самоназвание, то эта среда не может считаться отдельным этносом. Такая среда, как правило, будет состоять из представителей нескольких этносов. Или же из нескольких субэтносов, которые находятся на одном и том же этапе развития с той доминирующей этнической группой, куда они сами себя причисляют в качестве единого этноса. Причем, социальная целостность и своеобразно-индивидуальный стереотип поведения этноса зависит от многих факторов. Например, от уровня научно-технического прогресса. Но в первую очередь она зависит от кочевого, полукочевого и оседлого образа жизни, ибо именно усвоение аграрных технологий, достаточных для выживания людей во время оседлого образа жизни, привело к консолидации и этногенезу отдельных групп племен и зарождению разных народностей и наций, а также к современному научно-техническому прогрессу. Поэтому этапы развития этноса (скачкообразные стадии его развития) нельзя рассматривать без учета образа жизни.